|
||||||||
“ The real King of Rock ‘n’ Roll… “ Mike Zito woonde als kind met zijn familie (een arm gezin met vijf kinderen), op een klein appartement in St. Louis, MO, waar zijn vader in de jaren ’70 als vakbondsman werkte in de lokale Anheuser-Busch brouwerij. Dat was toen, na InBev en SABMiller, de grootste brouwer ter wereld en nu (zoals Stella Artois) onderdeel van InBev, de grootste brouwerijgroep ter wereld. Mike Zito was als tiener geïnteresseerd in de muziek van Halen en Led Zeppelin. Pas later komt zijn interesse in bluesmuziek, die hij leerde kennen in een gitaarwinkel waar hij werkte en ook gitaar leerde spelen. Muziek was voor Mike Zito een uitlaatklep. Het vulde de tijd die hij over had als hij niet op zoek was naar inkomsten en van de ene job in de andere belandde. Als zevenentwintigjarige nam hij in 1998 zijn eerste soloalbum ‘Blue Room’ op. Met enkele eigen songs, bassist Doug Byrkit & drummer Brain Zielie én een budget van 1000 $ (want artistieke integriteit was niet goedkoop), trok hij naar kelders van de SGM Studio’s in St. Louis, MO. Op één dag en in een trek, namen ze de muziek van de tien tracks live, zonder overdubs op. In 2009 winnen Zito en Cyril Neville de Blues Music Award Song of the Year met hun nummer “Pearl River”, de titel track uit het gelijknamige zevende soloalbum van Zito. Een volgende belangrijke muzikale stap voor Zito is zijn participatie in de Royal Southern Brotherhood, de nieuwe “superband”, die in 2011 in New Orléans door Reuben Williams (de manager van Mike Zito en Cyril Nivelle) opgericht werd. In de zuidelijke staten heb je twee grote muzikale dynastieën: de Allman en de Neville familie. Zij vormen de basis van de Royal Southern Brotherhood. Voeg aan Devon Allman (gitarist en, zoon van Gregg Allman), Cyrille Neville (zang, percussie en, één van de vijf -Aaron, Art, Ivan, Charles & Cyril- Neville Brothers, de R&B/Gospel/Soul/Funk/Pop-band, die in 1977 in New Orléans opgericht werd), Mike Zito (zang, gitaar), bassist Charlie Wooton en drummer Yonrico Scott (ex Derek Trucks Band, Gregg Allman, Allman Brothers Band) toe, dan is de RSB volledig. Devon Allman was in het begin sceptisch, maar wordt door zijn vriend Mike Zito, met wie hij al eerder samenwerkte, over de lijn getrokken. Devon Allman (°1976) is de jongste en Cyril Neville (°1948) de oudste van de band. In 2015 verlaat Zito de RSB en wordt hij vervangen door Bart Walker, een andere Ruf Records’ muzikant. Ondertussen tourde Zito in het voorbije jaar met Vanja Sky en Bernard Allison in de Ruf Records’ Blues Caravan. En, de rest is verder geschiedenis. Mike Zito heeft alles moeten “overleven”, om met een propere lei te kunnen herbeginnen in Texas. Als menig muzikant kende ook hij zijn dieptepunten. Dakloos, verslaving, criminaliteit... Hij huwde met Laura, heeft kinderen die ook musiceren, is “clean” en reist nu de wereld rond met zijn songs. Zito’s laatste release bij Ruf Records is de heruitgave (“remastered 20th anniversary edition of”) van zijn solodebuut ‘Blue Room’ [1998]. Het is de opvolger van ‘First Class Life’ [2018], zijn vijftiende soloalbum en ‘Make Blues Not War’ [2016], dat we hier al bespraken. Ook Zito zat niet stil en met “friends” is het altijd een feestje. Ditmaal, een Rock’n’Roll party, een tribute aan Chuck Berry (1926-2017). Ik schreef het al, Mike woonde in Saint-Louis (32 jaar!), de geboortestad van Chuck Berry en, in de gitaarwinkel waar hij werkte, werkte ook de drummer van Chuck Berry. Ook Chuck Berry's zoon kwam er af en toe. Mike was ook een Chuck Berry fan en speelde zijn liedjes al van zodra hij gitaar begon te spelen. De basis van ‘Rock’n’Roll: A Tribute To Chuck Berry' werd (met drummer Matthew Johnson, bassist Terry Dry & toetsenist Lewis Stephens) opgenomen in Zito’s Marz Studio. Iedere gastmuzikant vulde daarna aan en David Farell zorgde voor de eind mix en mastering. Het compilatiealbum is een mix van bekende en minder bekende nummers. Het opent met “Saint-Louis Blues” van W.C. Handy en er wordt meegezongen en gespeeld door CB's kleinzoon Charlie Berry III. Met Zito en Joanna Connor heb je op “Rock and Roll Music” twee specialisten van de bottleneck en voor “Johnny B Goode” tekende Walter Trout. Het wat minder gekende “Wee Wee Hours” is een slow Blues, waarop Joe Bonamassa met de nodige snedige solo’s zorgt voor meerdere piekmomenten. Op “Memphis” duetteert Zito met Anders Osborne en is het slidewerk uitstekend. Ryan Perry (Homemade Jamz Blues Band) is van de partij op “I Wanna To Be Your Driver” en Robben Ford op “You Never Can Tell”. Het nummer is terug te vinden op ‘St. Louis To Liverpool' [1964] en Emmylou Harris scoorde er in 1977 mee. Nog een topgitarist, Eric Gales, is te horen op “Back In The USA”. Merk op dat hier even de blazers te horen zijn! Met Jeremiah Johnson (Ruf Blues caravan 2020!) is er nieuw talent te gast op “No Particular Place To Go” en Luther Dickinson zingt samen met Zito “Too Much Monkey Business”. Met wat bezwerend slidewerk en bijhorende percussie kruidt Sonny Landreth het salsa getinte “Havana Moon” en voor de sfeer zorgen de blazers op “Promised Land”. De tweede gitaar wordt hier door Tinsley Ellis aangeleverd. Ook wat minder bekend is “Down Bound Train”, het verhaal van een dronkenman die droomt dat hij in een trein zit, die hem naar Satan zal voeren. De solo in dit donkere nummer wordt gespeeld door Alex Skolnick van de metalband Testament. Op “Maybellene” speelt Richard Fortus, de gitarist van Guns And Roses en Ruf collega Ally Venable is erbij (als tweede vrouwelijke gitariste) op “School Days”. Het gaat naar een top met Mike Zito, Kirk Fletcher en Josh Smith op het swingende en zwierige “Brown Eyed Handsome Man” en de iconische rocker “Reelin' And Rockin'”, dat Zito samen met Tommy Castro doet. Nog meer feesten? Dan is er “Let It Rock” met Jimmy Wivino, “Thirty Days” met Albert Castiglia en de afsluiter “My Ding A Ling”, met Kid Andersen, Mike Zito en de rest, Matthew Johnson, Terry Dry en Lewis Stephens. Dat ‘Rock’n’Roll’ een grootse en gerespecteerde hommage is aan Chuck Berry, bewijzen al de gasten die eraan meegewerkt hebben. 'Rock'n'Roll: A Tribute To Chuck Berry' mag bij geen enkele “echte” muziekliefhebber ontbreken. “ The fact that the album is a huge and respected homage to Chuck Berry is proven by all the guests who have worked on it. 'Rock'n'Roll: A Tribute To Chuck Berry' is a must for each "real" music lover... “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Mike Zito: |
||||||||
|
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
